Telewizor 32 cale – Ranking 2020
Autor: Łukasz Proszek
Data dodania: 11 czerwca 2020
Ostatnia aktualizacja: 26 czerwca 2020
Telewizory 32-calowe wciąż świetnie się sprzedają. Są małe i tanie, więc często pasują do kuchni lub jako TV dla dziecka lub seniora – ogólnie do niewielkiego pokoju, bo obie te grupy mają przecież swoje wymagania. W każdym razie postanowiłem dokładnie sprawdzić, które TV 32 cale są najlepsze.
Wybór 32-calowego telewizora jest trudniejszy, niż można przypuszczać. Na wystawach w elektromarketach jest mało takich modeli, wielu topowych brakuje. Ze specyfikacji również trudno coś wyczytać.
Ale tak się składa, że kilka razy analizowałem rynek małych i tanich telewizorów. Zaraz zobaczysz ich ranking, poznasz moje opinie o wybranych TV, a także dowiesz się wielu przydatnych rzeczy.
Najlepsze telewizory 32 cale
Zobacz polecane telewizory 32-calowe. Ranking jest regularnie aktualizowany, abyś kupił model, który w danym momencie rzeczywiście się opłaca.
Pytania i odpowiedzi
Dzięki sekcji z pytaniami i odpowiedziami lepiej poznasz rynek 32-calowych telewizorów. Będzie to dobry fundament pod wybór jak najlepszego modelu. A to często z kolei polega na dopasowaniu niektórych parametrów sprzętu pod własne wymagania.
Kiedy warto kupić 32-calowy telewizor?
W erze OLED-ów i QLED-ów małe, tanie i proste telewizory wciąż mają jak najbardziej rację bytu. Determinuje to sam rynek, bo takie telewizorki bardzo dobrze się sprzedają.
Co ciekawe, właśnie w tym segmencie ludzie najczęściej dobrze wiedzą, czego oczekują od telewizora.
Po co więc kupujemy takie TV? Kiedy okazują się optymalne?
- Jeżeli telewizor jest mały (przy 32 calach szerokość obudowy to 73-74 cm), to nie trzeba zbyt daleko od niego siedzieć, prawda? Do tego wystarczy niewielki stolik RTV. A to wszystko idealnie pasuje do małych pomieszczeń.
- Na każdą decyzję zakupową w dużej mierze wpływa budżet. A tego typu TV są po prostu tanie.
- Większość modeli z mojego rankingu ma tryb hotelowy. Niesie za sobą kilka dodatkowych funkcji, np. ustawienie maksymalnej możliwej głośności lub zablokowanie wybranych stacji telewizyjnych. Właściciele pensjonatów i hoteli często hurtowo kupują 32-calowe telewizory.
- Z doświadczenia z wieloma kategoriami wiem, że im niższa cena, tym urządzenie wcale nie musi być tym głównym. Z małymi i tanimi telewizorami tak właśnie jest. Wiele osób kupuje je jako dodatkowy sprzęt, np. do kuchni lub jakiegoś pomieszczenia bardziej roboczego, w którym przyda się odrobina multimedialnej rozrywki.
- Nie każdy jest wybrednym kinomanem. Niektórzy z nas wcale nie potrzebują wielkich i nowoczesnych telewizorów. Przy niskich wymaganiach wybór często pada na modele z tego segmentu.
Oprócz powyższych jest sporo opinii, że 32-calowy model to dobry telewizor dla seniora. Osobiście wcale nie uważam, żeby seniorzy nie zwracali uwagi na jakość obrazu, choć… tak, moja babcia ma 32-calowy TV! Ale nie dlatego, że nie zależy jej na dobrym obrazie. Mieszka w niewielkim pokoju, do którego idealnie pasował akurat taki odbiornik.
Mimo wszystko wiele osób kupuje albo seniorom, albo dzieciakom kompaktowe i nie za drogie telewizory.
Telewizor 32 cale Full HD czy HD Ready?
Krótka piłka – lepiej wybrać Full HD. Dlaczego? Bo jest bardziej przyszłościowe w przypadku naziemnej telewizji cyfrowej.
I nie tylko.
Jeśli dany model daje dostęp do platformy Smart TV, to lepiej się sprawdzi, dysponując jakością Full HD.
A odtwarzanie czegoś z nośnika danych przez USB (np. filmu z pendrive’a)? Jeśli materiał jest zapisany w rozdzielczości 1920 x 1080 px, to telewizor HD Ready nie wykorzysta tego potencjału.
Ale każdy medal ma dwie strony…
32 cale nie robią ogromnej różnicy, jeżeli porównamy HD Ready do Full HD. To stosunkowo mała przekątna, aby zachwycać się najmniejszymi detalami. Do tego dochodzi różnica cenowa – Full HD w dobrym wydaniu jest zazwyczaj droższe o kilkaset złotych.
Podsumowując, radzę Ci w pierwszej kolejności spojrzeć na 32-calowe telewizory Full HD, które umieściłem w rankingu. Ale ostatecznie wybór HD Ready, które nie zawodzi pod względem jasności, kontrastu i kolorów, również może się okazać udaną inwestycją. Dlatego też warto wspomóc się moim zestawieniem.
Jaki typ matrycy w telewizorze 32 cale? VA czy IPS?
Mówimy oczywiście o poczciwych ekranach ciekłokrystalicznych LCD LED, ale one też mają swój podział. Chodzi o matryce IPS oraz VA (tak ogólnie, bo są i bardziej szczegółowe podziały).
W największym skrócie:
- VA to lepsza czerń dzięki wyższemu kontrastowi, gorsze kąty widzenia i często mniej intensywne barwy.
- IPS to bardzo dobre kąty widzenia, przeważnie żywe kolory, ale kiepskie odwzorowanie czerni, która wpada w szarość/siwiznę.
Wydaje się więc, że VA jest lepszym wyborem, bo jakość czerni stanowi bardzo ważną cechę. Nie jest tak jednak zawsze w przypadku 32-calowych telewizorów.
Dlaczego tak uważam? Ponieważ budżetowe matryce VA nie zawsze dobrze panują nad kontrastem i podświetleniem. Owszem, czerń będzie bardziej smolista, ale może się zlewać z ciemniejszymi obszarami i ukrywać detale. Sam to przerabiałem kilka razy.
A to nie koniec. Kąty widzenia są tu jednak istotne. Skoro telewizor ma pasować do małego pomieszczenia, to być może nie zawsze będzie idealnie na wprost miejsca, z którego oglądasz telewizję. I wtedy na matrycy VA zobaczysz zaburzenie kontrastowości oraz degradację kolorów.
Kolory są z kolei kwestią gustu. Zauważyłem jednak, że im tańszy telewizor, tym częściej ludzie oceniają barwy przez pryzmat ich intensywności. Nie mają być idealnie odwzorowane, a żywe.
Biorąc to wszystko pod uwagę, w tym przypadku budżetowa matryca IPS jest mniej ryzykownym wyborem niż równie tania matryca VA.
Ale nie zawsze jest to reguła, więc tym bardziej przeczytaj moje opinie o polecanych telewizorach 32-calowych, które wyróżniłem. Sam rodzaj zastosowanego panelu to dopiero początek, bo wszystko weryfikują jakość kolorów, praca kontrastu i zasięg jasności.
Telewizor 32 cale ze Smart TV czy bez?
Lepiej kupić 32-calowy telewizor Smart TV. Dlaczego? Z prostego powodu – bo wtedy najczęściej oferuje również jakość Full HD. Jestem więc konsekwentny w moich poradach, gdyż 2 pytania wcześniej polecałem bardziej wybór Full HD.
Ale tak pomijając związek z rozdzielczością – Smart TV czy nie?
To zależy od wymagań. Jeżeli z telewizora ma korzystać osoba kompletnie nieznająca lub nielubiąca funkcji i usług sieciowych, to nie będzie potrzebowała Smart TV.
Ale czy takie przypadki są aktualnie częste? I małe dzieciaczki, i seniorzy coraz więcej czasu spędzają np. na YouTube. A nawet najprostszy system w tanim telewizorze daje do niego dostęp.
Znam wiele osób, które zapierały się, że nie chcą Smart TV. Co zwykle było potem? Więcej czasu spędzały, korzystając z usług VOD i funkcji sieciowych, niż oglądając zwykła telewizję.
Ale pamiętaj o kilku sprawach:
- 32-calowe TV mają słabe platformy sprzętowe (mało wydajny procesor, mało RAM-u). Lubią lagować, czyli łapać opóźnienia podczas używania jakiejś funkcji czy usługi.
- Same systemy nie są często wybitne. O ile webOS, Tizen OS i Android TV są fajnie zoptymalizowane, tak inne przeważnie nie. Chodzi o jakieś autorskie i mocno uproszczone platformy.
- Czy jest sens wykupywać abonamenty (np. na Netflixie czy HBO GO), aby oglądać najnowsze produkcje na takim sprzęcie? Wiadomo, że o kinowych wrażeniach nie ma tu mowy. Do nałogowego korzystania z usług VOD polecam jednak bardziej zaawansowane modele, choć to zawsze kwestia wymagań.
Nie jest więc łatwo o lepszą responsywność oraz ogromne zasoby, ale i tak Smart TV to bardziej przyszłościowy zakup. Nigdy nie wiadomo, która usługa lub funkcja wciągnie Cię na długie godziny.
Ile wydać na 32-calowy telewizor?
Jest to zależne od wymagań, czyli wielu cech takiego małego telewizora, które omówiłem we wcześniejszych odpowiedziach. Nie ograniczę się jednak do trywialnych rad, bo mam dla Ciebie pewne wskazówki:
- Jeżeli nie zależy Ci ani na Full HD, ani na Smart TV, a jedynie na jak najbardziej zadowalającym obrazie HD Ready, to nie wydawaj więcej niż 700 zł.
- Jeżeli Full HD to priorytet, a w dodatku zależy Ci na porządnym Smart TV, to przygotuj chociaż 1000 zł.
- Kupując 32-calowy telewizor, maksymalnym, rozsądnym budżetem powinno być 1500 zł. Nie ma sensu wydawać więcej na tak mały telewizor. Mają one swoje ograniczenia i powyżej 1500 zł robią się nieopłacalne.
Dlaczego nie ma telewizorów 32 cale 4K?
Bo to by nie miało najmniejszego sensu.
- 4K w przypadku telewizora potrzebuje odpowiedniej przekątnej, aby rzeczywiście pokazać wyraźną różnicę. Ba, są opinie, według których poniżej np. 55 cali nie ma większej różnicy między Full HD a 4K. Kwestia dyskusyjna, ale dyskusji nie ma już w przypadku 32-calowych modeli, bo u nich 4K byłoby zupełnie zbędne.
- A co z opłacalnością? Różnica między HD Ready a Full HD to często ponad 200-300 zł. Ile zatem kosztowałyby telewizory 32 cale 4K? Nikt nie chce wydawać większych kwot na mały telewizor.
- Jak to zwykle bywa, powstaje jedno pytanie: co w tym 4K zamierzasz oglądać? Trzeba dysponować jakimś źródłem, które obsługuje treści w tej jakości. Mało kto kupuje małe telewizory pod granie na konsoli w 4K czy wykupywanie kosztownych abonamentów usług VOD w 4K. 32-calowe TV to raczej spokojniejsze treści zwykłej telewizji naziemnej, czyli teleturnieje, informacje, programy kulinarne lub seriale obyczajowe.
Producenci z tego wszystkiego zdają sobie sprawę, więc nie tworzą małych telewizorów z tak wysoką rozdzielczością.
Telewizory 32 cale – Opinie
- LG 32LM6300 – łączy Full HD z dostępem do funkcji sieciowych przy bardzo atrakcyjnej cenie. Działa na lubianym systemie webOS. Platforma wystarczająco rozbudowa, a jednocześnie przyjemna w obsłudze. W tej cenie i przy tej przekątnej bardzo dobrze wypadają kolory, a znakomicie kąty widzenia. Spokojnie usiądziesz nieco z boku ekranu, a jakość na tym nie straci. Mimo matrycy IPS czerń nie jest wcale tragiczna. Telewizor skaluje niższe rozdzielczości do swojej maksymalnej. Jeżeli odtworzysz jakieś nagranie z nośnika podłączonego przez USB lub z internetu, to ta technologia nieco podciągnie ostrość i ogólną szczegółowość. Sprzęt jest oczywiście przygotowany na wejście DVB-T2. Za tę kwotę nie wypada właściwie wymagać czegoś więcej. Telewizor kompletny i rozsądnie wyceniony. Oceniłem go jeszcze dokładniej w teście LG 32LM6300.
- Xiaomi Mi LED TV 4A 32 – zadziwiająco dobry telewizor, ale to w końcu Xiaomi. Ten producent słynie z solidnego i taniego sprzętu. A dlaczego jest tak dobrze? Telewizor pracuje na matrycy VA, gwarantuje odpowiednio głęboką czerń. Docenisz to podczas wieczornych seansów, nie musząc patrzeć na szarą czerń. Mimo rodzaju panelu urządzenie nie zawodzi pod względem kątów oglądania. Kolejnym plusem jest bezpośrednie podświetlenie (Direct LED). Potęguje jakość barw (które są odpowiednio żywe) i lepiej zarządza pracą kontrastu oraz jasności. Nie ma tu jakichś defektów podświetlenia (wyraźnie niedoświetlonych stref, szarych plam, chmurek itp.). Xiaomi postawiło też na dobre Smart TV. Stoi za nim Android 9.0 Pie obsługiwany przez dość mocną (jak na tani i mały telewizor) platformę sprzętową. Działa płynnie i da Ci dostęp do masy aplikacji oraz usług (Netflix, HBO GO, Player, YouTube i wiele innych). Zabrakło co prawda Full HD, ale zauważ bardzo niską cenę. A w niej ten model stanowi prawdziwy hicior!
- Samsung UE32N5372 – z pozoru kompaktowy i mało skomplikowany telewizorek. Okazuje się, że został wręcz naszpikowany technologiami obrazu! Micro Dimming Pro optymalizuje kontrast, co spodoba się fanom wieczornych i nocnych seansów. Dzięki PurColor paleta barw wypada naturalnie, bez upierdliwych i bardziej widocznych przekłamań. Kolorom nie brakuje też intensywności. Wide Color Enhancer dba o bardziej subtelne odcienie. Kolejny plus za to, że Samsung nie chce nikogo bajerować obecnością HDR, który i tak nic by nie zmieniał. A Smart TV? Obecny i to w postaci Tizen OS. Uproszczony, łatwy w obsłudze, dający dostęp do YouTube czy Netflixa. Na końcu pochwalę jeszcze jakość dźwięku, która w tej cenie jest poprawna i lepsza niż w telewizorach konkurentów. Bez wątpienia dobra inwestycja wśród 32-calowych telewizorów.
- Sony Bravia KDL-32WE615 – jeden z najładniejszych telewizorów 32 cale, które spotkałem. Ma wąską i stylową podstawę zamiast oklepanych nóżek po bokach. Do tego smukłą obudowę. Ale nie kupuje się małego telewizora, aby podziwiać jego design, prawda? Obraz jest jednak niczego sobie – to w końcu solidne LCD LED znane także z nieco droższych telewizorów Bravia. Procesor obrazu zapewnia szczegółowy obraz o przyzwoitych kolorach. Podświetlenie pracuje poprawnie, choć to tylko krawędziowe Edge LED. I do tego momentu wszystko byłoby dobrze, ale… nie ma Full HD. W tej cenie powinno być na pokładzie. Podobnie jak lepszy Smart TV, np. Android, którego często używa Sony. A tak jest jedynie bardziej uproszczony Linux. Nie działa jak błyskawica, lecz da Ci dostęp do YouTube czy popularnych usług VOD. Ostatecznie – mogło być albo nieco lepiej z rozdzielczością lub systemem, albo taniej. Mimo tego oceniam ten sprzęt za udany, stawiając całkiem wysoko w rankingu telewizorów 32 cale.
- Philips 32PFS5823 – wielu osobom ten telewizor podoba się wizualnie, gdyż cały jest srebrny. Pracuje na budżetowej matrycy IPS. Nie jest jednak wspomagany skuteczniejszymi technologiami, bo wpływ 2 obecnych (Micro Dimming i Pixel Plus HD) jest tutaj taki sobie. Mimo wszystko kolory, szczegółowość, kąty widzenia, praca podświetlenia – w tej cenie jest wciąż bardzo dobrze. Dalsze miejsce w zestawieniu tłumaczy bardziej Smart TV, bo mowa o dość ubogim, a często wolnym Saphi TV. Tizen, webOS czy pełnoprawny Android TV są dużo lepsze. Ale jeżeli Smart TV nie jest dla Ciebie priorytetem i szukasz małego telewizora w niestandardowym kolorze – wybierz właśnie Philipsa 32PFS5823, którego recenzowałem.
- Lin 32D1700 – szukasz możliwe najtańszego telewizora 32-calowego, który ma sens? Możesz odpuścić Full HD, ale zależy Ci już na Smart TV? Idealnym kandydatem na Twój nowy telewizor jest zatem Lin 32D1700. Pracuje na Linuxie, zapewnia łatwy dostęp do YouTube czy Netflixa. Ma wszystkie najważniejsze tunery i złącza. A jakość obrazu? No cóż, przeciętna, gorsza od wcześniejszych propozycji, ale i tak możliwie najlepsza za tak śmieszną cenę. Sympatyczny telewizorek dla oszczędnych. Chcesz poczytać o nim więcej? Zajrzyj do opinii o telewizorze LIN 32D1700.
- Philips 32PHT4503 – pracuje na matrycy VA. Zapewnia dzięki niej bardzo dobrą czerń. W mroczniejszych scenach, np. horrorów czy thrillerów, nie zlewa się z szarością i ciemniejszymi odcieniami. Gorzej z kątami widzenia i jasnością – najlepiej postawić go na wprost miejsca oglądania i z dala od bardziej nasłonecznionych obszarów. Kolory trochę nijakie, ale za tę kwotę ujdą. Za to dźwięk jest przyjemny dla ucha, pozbawiony irytujących zniekształceń. Nie ma Smart TV, za co minus, bo poprzednik w podobnej cenie zaoferował funkcje sieciowe. Moja obszerniejsza opinia o Philipsie 32PHT4503 zdradzi Ci jeszcze więcej o nim.
- LG 32LK510B – prosty i bardzo tani telewizor, który na 32 calach wyświetla obraz HD Ready. W tej cenie to normalka. Nie ma jednak żadnego Smart TV. Mimo tego umieściłem ten sprzęt w klasyfikacji. Dlaczego? Ponieważ pracuje na matrycy VA z bezpośrednim podświetleniem. W tej cenie nie zawodzi ani czerń, ani kolory, a i jasność nie jest taka zła. Pewny wybór w tym segmencie cenowym, choć ma pewne braki. Ten model jeszcze szerzej omówiłem w recenzji LG 32LK510B.
- Lin 32LHD1510 – maksymalnie uproszczony i bez Smart TV. Nie zawodzi za to pod względem jakości obrazu, przynajmniej w tej cenie. Uznałem, że to najlepsza-najtańsza opcja wśród 32-calowych telewizorów. Zapłacisz za niego grosze, nie bojąc się o tragiczną jakość, bo ta jest jak najbardziej znośna wśród małych odbiorników. Zaznaczyłem to także w szerszej opinii o LIN 32LHD1510.
Już w sekcji pod tabelką, czyli w pytaniach i odpowiedziach, zawarłem sporo zakupowych wskazówek, jak i moich priorytetów przy tworzeniu rankingu. Ale to nie wszystko. Warto pewne informacje zebrać do kupy, jak i wspomnieć o pozostałych aspektach. Dzięki temu dobrze zainwestujesz swoje pieniądze i nie rozczarujesz się nowym nabytkiem.
Według jakich cech wybrałem najlepsze 32-calowe telewizory? Co jest w nich najważniejsze?
- Stosunek ceny do jakości – zawsze odgrywa w moich zestawieniach dużą rolę, ale tu wyjątkowo. Odrzuciłem kilkanaście telewizorów, ponieważ były nieopłacalne w stosunku do czołówki z rankingu. A nie czułem też potrzeby rozszerzania tabelki na ponad 20 miejsc, bo po co? Aktualne propozycje tworzą zróżnicowaną klasyfikację, w której każdy znajdzie coś dla siebie.
- Wbudowane tunery – przede wszystkim DVB-T2. To nowy standard, który w ciągu kilku najbliższych lat zapewni na multipleksach telewizji naziemnej więcej kanałów. I to przy lepszej jakości obrazu oraz dźwięku. Już teraz warto kupić telewizor gotowy na to. Wszystkie moje propozycje należą do tej grupy.
- Rozdzielczość – faworyzowałem Full HD. Z czasem coraz więcej powszechnie dostępnych stacji telewizyjnych będzie nadawać sygnał w tej jakości. Dodając do tego treści płynące z usług internetowych, a także odtwarzanie czegoś z nośników danych, zazwyczaj warto dopłacić za wyższą rozdzielczość.
- Jakość obrazu – oczywisty priorytet w przypadku telewizorów. Wpływa na nią kontrast, jasność, odwzorowanie i intensywność barw oraz autorskie technologie obrazu. Rozszerzone możliwości konfiguracji obrazu również były przeze mnie mile widziane. Wszystkie wyróżnione produkty spisują się pod tym względem bardzo dobrze na tle konkurentów. Potwierdziły to testy wielu z nich.
- Kąty widzenia – ściśle zależne od rodzaju matrycy, ale nawet w przypadku IPS nie zawsze są one do siebie zbliżone. O ile w poziomie jest zazwyczaj dobrze, tak w pionie już nie zawsze. Był to więc kolejny czynnik, bo nie wszyscy będą siedzieć idealnie na wprost ekranu telewizora.
- Podświetlenie – praca podświetlenia zawsze ma znaczenie. Plusy dawałem za bezpośrednie podświetlenie (czyli Direct LED). Dlaczego? Ponieważ generowane światło jest równomiernie rozłożone, nie widać tak bardzo niedoświetlonych stref (np. w rogach ekranu). Druga sprawa, że nie ma to aż takiego znaczenia jak w przypadku większych przekątnych. I Direct LED, i Edge LED często wypadają podobnie, a na mniejszym wyświetlaczu i tak mniej widać wszelkie zaciemnione strefy. Niemniej zwracałem na to uwagę, aby było jak najlepiej z równomiernością podświetlenia.
- Smart TV – po pierwsze to, czy w ogóle jest, a po drugie to, jak działa i co oferuje. W tym segmencie najbardziej cenię webOS (telewizory LG), Android (np. telewizory Xiaomi) i Tizen OS (telewizory Samsung). Wyszło o tyle korzystnie, że w rankingu masz kilka różnych systemów do wyboru, a do tego wyróżnione modele spełniają inne ważne założenia. Zyskasz dostęp do popularnych serwisów oraz usług VOD, szybko połapiesz się w nawigacji i nie będziesz się wkurzał przez nadmierne lagi, restarty i inne opóźnienia.
- Jakość dźwięku – z jednej strony nie wypada liczyć na niezapomniane wrażenia audio, ale z drugiej dialogi, wszelkie kwestie mówione powinny być dobrze słyszalne. Takie telewizory służą przecież często oglądaniu programów informacyjnych. Jeżeli jeszcze istnieją jakiekolwiek akceptowalne tony niskie, to tym lepiej. A jakieś technologie dźwięku? Dawałem plusa za dość proste rozwiązania, np. regulację tonów, wyrównywanie głośności (AVL), gdy film lub serial przerywają głośniejsze od niego reklamy, czy optymalizowanie dialogów (np. Clear Voice).
- Funkcje – szybkość i przejrzystość cyfrowego przewodnika po programach (EPG), obraz w obrazie (PIP), nagrywanie na dysk zewnętrzny (najlepiej z podwójnym tunerem, bo wtedy można oglądać jedno, a nagrywać drugie), opcje ułatwiające sterowanie TV i podłączonym (przez HDMI) urządzeniem za pomocą jednego pilota, przeglądarka internetowa, współpraca z asystentami głosowymi, łatwe udostępnianie treści (filmy, muzyka, zdjęcia) ze smartfona w sposób bezprzewodowy (a także przewodowy, ale z lepszą jakością) czy wstrzymywanie, cofanie i wznawianie oglądania (TimeShift). Spora lista funkcji telewizyjnych, multimedialnych i sieciowych, choć te TV wyglądają na tak niepozorne. Znalazło się w nich wiele udogodnień, za które przypisywałem małe plusiki.
- Łączność bezprzewodowa – idzie w parze z obecnością platformy Smart TV, bo zyskujesz moduł Wi-Fi. A oprócz niego może też być Bluetooth czy zgodność z DLNA (łatwiejsza współpraca telewizora z urządzeniami mobilnymi przy udostępnianiu cyfrowych treści).
- Obsługiwane kodeki i formaty plików – im szersza ich lista, tym lepiej, choć ta cecha ma większe znaczenie, gdy często odtwarzasz coś na telewizorze z zewnętrznych urządzeń.
A na co nie zwracałem większej uwagi (i przy okazji na co nie powinieneś się nabrać, kupując telewizor 32 cale)?
- HDR – wpychanie do małego i taniego telewizora trybu HDR jest bezczelne. Żeby włączenie go dało realne korzyści (więcej detali, lepsze kolory), trzeba posiadać dużo, dużo droższy telewizor. Potwierdzają to liczne testy telewizorów. W tym przypadku to zwykły wabik na klientów. HDR wymaga odpowiednio wysokiej jasności, aby pokazać potencjał. Tutaj jej nie ma.
- Upłynnianie ruchu – płynność jest bardzo ważną cechą. Sęk w tym, że 32-calowe telewizory mają 60 Hz odświeżania obrazu. Wszystkie właściwie smużą i nie różnią się za bardzo od siebie pod tym względem. Niektóre mają jakieś systemy upłynniania, ale mało skuteczne. Jeżeli smużenie znika, to pojawia się znów nienaturalne przyspieszanie (efekt opery mydlanej). No cóż, nie są to idealne telewizory do grania na konsoli czy oglądania wydarzeń sportowych.
- Design i wymiary – to, czy wygląd zewnętrzny i gabaryty są ważne w przypadku budżetowego i małego TV, to kwestia dyskusyjna. Niektórzy nie chcą, aby cały był czarny. Innych interesuje bardziej wąska podstawa (np. jak w niektórych monitorach) i smuklejsza obudowa. Co do koloru obudowy, jest w rankingu pewne urozmaicenie. Jeżeli chodzi o podstawę, to przeważają boczne nóżki. Głębokość konstrukcji szału nie robi, ale to już bardziej ogólna cecha tego segmentu. Ogólnie biorąc, jest dużo ważniejszych cech i parametrów.
- Złącza – zestaw złączy to ważna kwestia, ale w tym przypadku nie ma wielkiego zróżnicowana. Swoją drogą – czy mając w takim telewizorku 3 HDMI, wszystkie wykorzystasz? Zazwyczaj tak proste i tanie modele nie działają zbyt efektywnie z konsolami, odtwarzaczami blu-ray czy kinami domowymi. Soundbary też rzadko wchodzą w grę, bo te sensowniejsze często przekraczają cenę samego telewizora 32-calowego!
- Pilot – kwestia indywidualna, jaki model komu się podoba. Jedni lubią małe i minimalistyczne kontrolery, a inni większe z masą przycisków. Nie brałem więc tego za ważny priorytet. A jeżeli mowa o Smart TV, to w zasadzie pilot każdego modelu ma wtedy jakieś przyciski kierujące do często odwiedzanych miejsc (np. główne menu Home, YouTube, Netflix). Dodam jeszcze, że polecane przeze mnie telewizory LG ze Smart TV dają opcję dokupienia pilota typu Magic. Wtedy pobawisz się chociażby sterowaniem głosowym.
- Zużycie energii – w przypadku tak małych przekątnych pobór prądu jest niewielki. 32-calowe telewizory są energooszczędne w porównaniu do większych wersji. Nie ma też między nimi większych różnic w tym parametrze.
Nie przewiduję, aby w najbliższym czasie rynek 32-calowych telewizorów przeszedł rewolucję. Dlatego też ustalone priorytety wciąż będą mi towarzyszyły przy aktualizacjach rankingu (bo często je przeprowadzam na PROrankingach).
Jakiej firmy telewizor 32 cale?
Wiele osób patrzy bardzo uważnie na producenta, gdy kupuje telewizor. W niektórych przypadkach ma to sens, ale jeżeli chodzi o tanie i małe telewizory LCD LED już mniej.
Nie ma co tu patrzeć na logo, bardziej opłaca się poznać każdy telewizor pod kątem wymienionych przeze mnie priorytetów.
Pewne wnioski jednak wyciągnąłem:
- Mocną pozycję ma aktualnie LG. Ich 32-calowe TV wyróżniają się dobrym obrazem, szeroką funkcjonalnością, kilkoma technologiami, które robią różnicę, a także cenionym systemem webOS. Do tego wszystkiego mają świetny stosunek ceny do jakości. Pozytywne opinie użytkowników często to wszystko potwierdzają.
- Z LG, jak to zwykle bywa na tym rynku, rywalizuje Samsung. Nie ma jednak aż tylu opłacalnych TV z tego segmentu.
- Duże ożywienie na rynku telewizorów, nie tylko 32-calowych, wprowadziło Xiaomi. Dobre telewizory za rozsądne pieniądze, do tego odpowiednio nowoczesne.
- Japońskie Sony oferuje kilka dobrych telewizorów z mniejszymi przekątnymi. Problem w tym, że mocno wycenia swój sprzęt. Z drugiej strony jakość obrazu zadowala.
- 32-calowe Philipsy wydają się opłacalne, ale często przegrywają pod względem Smart TV. W innych cechach również wydają się nieco gorsze chociażby od propozycji koreańskich firm.
- Czarnym koniem w rankingu okazała się marka Lin. Produkuje tanie i dobre telewizory dla osób z niewygórowanymi wymaganiami. Opłacalny sprzęt.
A co z resztą producentów? No cóż, kilka znanych marek na razie się nie załapało. Parę interesujących modeli ma Panasonic, ale ich ceny nie wyglądają zbyt atrakcyjnie w porównaniu do modeli z zestawienia.
Sytuacja na rynku telewizorów, nawet tych małych i budżetowych, dynamicznie się zmienia. Ranking będę oczywiście aktualizował, więc zobaczymy, co przyniesie przyszłość.
Podsumowanie
Teraz już wiesz, jaki telewizor 32-calowy kupić, na co zwrócić uwagę i za co nie przepłacić. Raz na jakiś czas będę powracał do tego materiału, aby go zaktualizować. W razie dodatkowych pytań, opinii czy sugestii zapraszam do sekcji komentarzy.
Zobacz też inne rankingi:
Podoba Ci się na PROrankingach? Jeżeli tak, to:
[Głosów: 6 Average: 4.8/5]
Łukasz Proszek
Redaktor naczelny PROrankingów. Od lat zajmuję się zawodowo pisaniem o sprzęcie elektronicznym, głównie pod kątem odpowiedniego wyboru. Współpracowałem już z wieloma dość znanymi portalami o podobnej tematyce, aż w końcu uruchomiłem własny projekt. W wolnych chwilach uwielbiam czytać książki (taka odskocznia od pisania...;)), choć dobrym filmem lub meczem piłkarskim ulubionej drużyny też nie pogardzę.
Dodaj komentarz
